Nasıl aklımı kaçırdığımı soruyorsunuz. Açıklayayım: Tanrıların birçoğu tezahür
etmeden çokça zaman önce günün birinde, derin bir uykudayken bir anda gözlerimi açtım ve
kendi kendime biçimlendirip hayat verdiğim, yedi yıldır yanımdan ayırmadığım maskelerimin
çalınmış olduğunu gördüm. Ve kalabalık sokaklarda, Hırsızlar! Soyguncular! Tanrının
cezası haydutlar! diye haykırarak oradan oraya koşturdum.
Bu sırada benim bağırışlarımı gören kimi kadınlar ve erkekler benimle alay ediyor
bazıları da halimden ürkerek evlerine kaçışıyorlardı.
Pazar yerine ulaştığım sırada genç bir adam bir evin çatısına çıkarak, Deli var! diye
bağırdı. Evin çatısındaki genci görebilmek için yukarıya doğru baktığımda; güneş ve çıplak
yüzüm ilk kez buluştu, ruhum güneşin o muhteşem ateşiyle kavruldu ve ben maskelerimi bir
daha aramadım. Tam o anda kendimi kaybedercesine bağırdım, Şükranlarımı sunuyorum
sizlere haydutlar! Beni maskelerimden kurtardınız.
Aklımı kaçırmam böyle gerçekleşti.